Houvast

Ik woonde nog maar pas in Duitsland toen iemand ooit in een gesprek vertelde, dat hij dat jaar Abraham zou zien, maar dat zijn 50e verjaardag juist op een maandag viel. Tamelijk ongunstig, want hij wilde graag heel wat mensen uitnodigen en dan is de maandag niet zo geschikt.

U begrijpt: dat was nog voor Corona. Daarom overwoog hij, om het feest naar het weekend te verplaatsen, het liefst naar zaterdagavond. Ik weet nog goed dat ik zei: “Prima toch, dat is maar twee dagen verschil met de eigenlijke datum”. Waarop de man mij vreemd aankeek en zei: “U dacht toch niet, dat ik mijn verjaardag zou gaan vieren op de zaterdag ervoor? Als ik ga schuiven, dan naar de zaterdag erna” en voegde er aan toe: “Niemand zou het hier in zijn hoofd halen, om een verjaardag of een jubileum te gaan vieren op een datum ervoor, maar altijd op een datum erna en de reden is heel simpel: ik kan op zaterdag wel gaan vieren, maar wie garandeert mij, dat ik er twee dagen later nog ben? Er hoeft maar iets te gebeuren en dat weten we allemaal, want wij hebben nu eenmaal niet alles in eigen hand”.

Ik bedacht mij later: hier is een oude volkswijsheid bewaard gebleven, de wijsheid dat wij mensen niet alles in eigen hand hebben, dat je wel van alles kunt plannen in je leven – en daar is niks mis mee – maar dat je het leven zelf nooit plannen kunt. “ ‘t Laeve kumpt wie ‘t kumpt en dao kump-ste neet umhean.”

Onbewust zijn we die wijsheid dan toch een beetje kwijt geraakt en ook dat was voor Corona.

We zijn nu eenmaal opgegroeid in een maatschappij die haar kinderen heeft wijsgemaakt, dat je alles zelf kunt maken zoals jij dat wilt: jouw leven, jouw toekomst en zelfs de natuur.

En toen kwam corona. En plotseling ontdekten wij, dat wij dan toch maar kleine mensen zijn. Wij dachten, dat we het leven in eigen handen hadden, maar zie hoe relatief dat is. Niet wij hebben het leven in eigen hand, maar zijn in handen van het leven. Niet wij zijn heer en meester van ons bestaan, zelfs niet van onze dagelijkse agenda.

En dan kun je twee dingen doen, zodra jouw plannen worden doorkruist. Je kunt je enorm kwaad maken en opwinden en dat is heel begrijpelijk, daar ben je mens voor. Ofwel je neemt de werkelijkheid zoals ze is en probeert dan toch, om er het beste van te maken. Dus maak je niet zo druk om die dagelijks dingen, ook dan, wanneer alles zo anders verloopt dan wij gepland hadden. Niet wij zijn het centrum van de wereld, wij zijn ook maar een deel van dat grotere geheel, dat ons kleine mensen zo ver overstijgt. Wijs is de mens, die naar dat inzicht leeft, ook na Corona.

En wie eenmaal beseft dat hij ook maar deel uitmaakt van dat grotere geheel, die ziet vanzelf, dat hij niet alleen is op de wereld en dat er zoveel meer is om hem heen. Die krijgt vanzelf oog voor het lot van zijn medemens, die met hem dat leven deelt. En gelukkig: hoeveel moois tussen mensen, hoeveel moois aan hulpvaardigheid, aandacht en belangstelling is er niet opgebloeid tussen mensen, juist in corona-tijd?

En wie zijn medemens als broeder of zuster tegemoet treedt, die krijgt als vanzelf oog voor die éne Vader. Zelfs dan, wanneer ons alles uit handen glipt, tot en met het leven toe, juist dan houdt Hij ons mensen vast, tot over de grens van leven en dood. Zalig onze dierbaren, die in Christus zijn ontslapen, zij zullen leven, Hem achterna. Zalig zijn ook wij, die hoop en troost en kracht mogen vinden in die Blijde Boodschap van het Paasfeest, dat het leven en de liefde het laatste woord zullen spreken.

Uw pastoor Rick van den Berg